Emancipatie

Vroeger dacht ik dat emancipatie te maken had met vrouwen die op mannen wilden lijken. Ik vroeg me af of er ook mannen waren die evrouwcipeerden. Later leerde ik dat emancipatie meer met bevrijding dan met mannen te maken had. Toen ik het woord eenmaal begrepen had snapte ik van de geëmancipeerde vrouw helemaal niets meer. Die vrouwen leken zichzelf wijs te hebben gemaakt dat alleen mannen vrij waren. Zo namen die arme schepselen de ketenen op die de mannen kluisterden aan hun mannenleven. En dat in de overtuiging dat het hen vleugels zou geven.

Nu weer jaren verder hoor je weinig meer van de emancipatie van de vrouw. Thea studeert inmiddels techniek en de vrouw is manager geworden. De mannelijke overheersers worden in rap tempo door vrouwen vervangen. Deze creëren immers een prettigere werkomgeving en stimuleren meer. De 'overbearing' manager is naar de huiselijke haard verdreven. De tuin, de kids en de keuken, dat is toch waar het leven om draait. Tijdens je sabbatical kun je daar mooi achter komen. Onderwijl werk je aan de voorbereiding van je 'eigen zaak'. Bleek je toch liever oude zeilboten te restaureren dan de hele dag rond te rennen op kantoor.

Al heeft de emancipatie enige vrijheden opgeleverd een evenwicht hebben we nog niet gevonden. Wie maatschappelijk een beetje meedoet en ook nog kinderen heeft jaagt nu al zijn dagen voort. Zelfs de sociale contacten worden plichtmatig onderhouden. Wat vroeger leuk en ongedwongen was is nu een taak. Iets waarvoor je tijd moet maken. We denken dat we alles kunnen maar gewoon een beetje leven kunnen we nauwelijks meer.

De emancipatie van de vrouw betekende niet veel meer dan het delen van de ketens. Gebroken werden ze allerminst. We zouden creatiever moeten zijn. Niet de vrouw maar de mens zou moeten emanciperen. We moeten elkaar niet proberen te imiteren. Evenmin moeten we allen proberen onze eigen koninkrijkjes te onderhouden. We zouden beter doen door verantwoordelijkheden te delen. En ons te bevrijden van alle dagelijkse dwang.

De komende decennia zullen wij dat moeten doen. Voor onszelf en voor elkaar. Samen doorbreken we de lethargie van de dagelijkse slavernij. Wat zouden we nog berusten in de dominante machten die ons bestaan zo liefdeloos structuren. Die ons telkens weer bezweren dat er geen andere mogelijkheden zouden zijn. In de nieuwe maatschappij wordt de macht dienstbaar aan het individu. Bedrijven zijn er niet om ons uit te knijpen maar om ons betere kansen te geven. Industrie is er niet om winst te maken maar om een bijdrage te leveren aan de maatschappij. Organisatievormen hebben wij nodig om onze talenten beter te benutten. Maar organisaties op zich zijn nog altijd ondergeschikt aan de mensen waarvoor ze zijn opgericht. Het is aan ons om dat in te zien. En ons in te stellen op een nieuwe tijd.

© Copyright 2000 mr E.J.S.A. Wortmann

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van mr E.J.S.A. Wortmann (GSM +31 (0)6 51 36 45 80) / e-mail: wortmann@elannet.net