• contact
• coaching
• advies
• overzicht
• home

• index

Netwerken, gemeenschappen en gebouwen. Een andere manier van kijken. 

Ruimtelijke ontwikkeling in een nieuwe wereld

 

"The new world is not a world of institutions and
structures, but of networks and flows."

"The new world is a world of flexible networks which
autonomous individuals construct and employ in a
bottom-up manner according to their individual needs
and interests."

                                                             A.C. Zijderveld

In The Institutional Imperative knoopt socioloog A.C. Zijderveld aan bij een mondiale transformatie die hij samenvat als de overgang van een institutioneel georganiseerde samenleving naar een wereld die zich organiseert in netwerken. Traditionele instituties worden in dat kader als veeleisende instellingen getypeerd, die top-down zijn aangestuurd. Individuen hebben zich maar te schikken. Netwerken daarentegen zouden bottom-up worden aangestuurd, al naargelang de behoeften en belangstelling van individuele autonome participanten.

De waarheid ligt echter in het midden. Netwerken behoeven infrastructuren die worden ontwikkeld en in stand gehouden: er is behoefte aan verbinding; communicatie; transparantie; spelregels; speelveld. Dit vraagt om randvoorwaarden die het individuele belang overstijgen. De instituten ontwikkelen en bewaken de randvoorwaarden. Binnen de netwerken wordt de inhoud gegenereerd.

Een gemeente is geen gemeenschap maar een organisatie die randwoorwaarden kan scheppen waarbinnen gemeenschappen tot leven komen.

Een transformatie?

Met transformatie wordt (door toonaangevende 'though leaders') gedoeld op een voortgaande overgang van industriële produktie naar een kenniseconomie. In de industriële produktie is arbeid een homogeen produkt en zijn produktiefactoren alleen beschikbaar voor het grootkapitaal. Machines zijn niet geschikt om te worden ingezet in de leefomgeving; ze passen niet in de eigen schuur. Bovendien moeten ze door teams van arbeiders worden bediend.

De scheiding van wonen en werken behoort bij de industriele produktie.
Datzelfde geldt voor massaproduktie in de woningbouw.

In de kenniseconomie keren alle eigenschappen van de industriële economie in hun tegendeel. Arbeid is verre van homogeen, maar wordt voortdurend gedifferentieerd. De belangrijkste productiefactor (kennis) is beschikbaar voor iedereen. De gebruikte technieken passen -bij wijze van spreken- in de binnenzak. En het werk is 'schoon'. De reden om het van de leefomgeving te scheiden is niet dat de leefomgeving er last van zou hebben. Maar andersom: de werkomgeving heeft eerder last van de leefomgeving.

© 2004 - elannet bv / postbus 932 - 3160 ac rhoon

[ 0 ] [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ]