Column oorspronkelijk verschenen in wijkbulletin De Pijp/Oud Zuid

Contouren van een nieuwe werkelijkheid

Niets is zo eigentijds als de gedachte steeds iets nieuws te beleven: Bij iedere stap een ontdekking te doen. Waarom menen zovelen toch bij iedere zucht de wereld te verbeteren. Waarom vinden zovelen telkens nieuwe wielen uit. Is het onvrede met de wereld? Of een collectieve vergeetachtigheid. Het gevolg van overdaad aan kennis en details.

Zeker is een ding. We zijn sterk bewust van de willekeur van alle dingen en de veranderlijkheid van de nieuwe dag. Alles is 'hot' tegenwoordig. De trend die je vandaag krijgt aangemeten tekent je morgen als hopeloos uit de tijd. Je kunt maar beter zorgen dat je bij blijft. Dus ook jij doet mee aan alles wat de wereld zo 'hot' maakt.

Horden amateurs ontwikkelen dagelijks hun eigen stijl. In muziek, beeld, schildering, dans en theater. Maar ook in het verkeer, op het werk en in de kroeg. Niemand ontsnapt eraan. In een organische stroom bekwaamt ieder zich in zijn eigen omgang met de wereld. Het houdt je bezig, je praat erover en je past je aan. En waarom eigenlijk. Is het je persoonlijke fascinatie, de sociale druk, je behoefte erbij te horen of denk je daar niet zo over na?

Soms verwonder ik me over het gemak waarop we verandering accepteren. Maar meestal denk ik: Het is alleen maar schijn. De verandering zit aan de buitenkant. Het uiterlijk wijzigt. Maar het wezen blijft onveranderd. Net zoals het zijn. Wat verandert is het geschal uit de radio, de look van je haar, de jas die je draagt, het décor van het journaal. Ondertussen ga je gewoon naar je werk, de school of de zaak. Sta je op om op tijd in een rij of file te gaan staan. Om het leven van alle dag te doen alsof er geen wereld aan je voeten ligt. Om even voorspelbaar als gisteren je weg te gaan alsof er geen wereld voor je open ligt.

De Bijbel lijkt nagenoeg vergeten. Die bleek toch niet zo verslavend te zijn.

De fixatie op verandering verdooft de kritiek op alle dag. De wereld is zoals ze is. Vol kommer, verplichtingen en kwel. Tussendoor vermaak je je wat met kauwgomballen, hits, video en kledij. Was de Bijbel ooit uitgeroepen tot opium voor het volk. Opium is wat het volk wil en de democratie heeft het volk opium gegeven. De Bijbel lijkt nagenoeg vergeten. Die bleek toch niet zo verslavend te zijn.

Wat mij betreft is de wereld toe aan echte verandering. Niet een die zich uit in de geur van parfum of de kleur van je gordijn. Iedereen is er klaar voor. Iedereen heeft bewezen niets liever te willen dan verandering. Nu ben je nog bang om te verliezen. Daarom verander je slechts ridicule zaken. En laat je de hoofdzaak ongemoeid. Ik onderscheid nieuwe contouren. De grondvormen van een nieuwe werkelijkheid. Een wereld waarin mensen niet bang zijn om te vernieuwen. De hartstocht wordt te groot bij de zielloosheid van alle dag.

De wereld is gemaakt door mensen met visie en geloof. Door mensen die gegrepen door de hartstocht zich konden overgeven aan de overtuiging die hen leidde. Ik denk aan de profeten, de ordevaders, de ontdekkingsreizigers, de uitvinders, de wetenschappers, de staatsmannen, musici en filosofen. Ik denk aan zovelen die zich lieten leiden door hartstocht, avontuur en overtuiging. Die niet beter wisten dan hun eigen weg te gaan. Die kozen voor toewijding aan datgene wat hen vervulde. Boven slaafs conformisme aan een leven dat anderen voor hen hadden uitgedacht.

Ik zie contouren van een nieuwe werkelijkheid omdat wij vervult zijn van verandering. En ook van onze eigen stijl. We hoeven alleen nog maar te durven. Te springen in het diepe van het leven dat voor ons klaarligt. De nieuwe werkelijkheid ligt binnen handbereik. We hoeven hem slechts aan te pakken en erin op te gaan.

Laat incapabele ministers maar nadenken over rekeningrijden en het studiehuis. De eerste stap is de verontwaardiging aan de kant te schuiven. De tweede om te kiezen voor je eigen weg. Een die niet loopt langs verdorde paden. Maar die nieuw leven brengt. Een nieuwe werkelijkheid voor jou en voor mij. <<

Rotterdam, 7 februari 2000